Omdat ik
in mijn vorige leven iets met informatica te maken had, zijn er nog steeds
mensen die denken dat ik daarom verstand heb van computers. Maar dat is al 25
jaar niet meer zo. Ik kan ontkennen wat ik wil, maar dat maakt de zaak alleen
maar erger. “Haha, dat zal wel!” is vaak de reactie. Ik heb het maar opgegeven.
Want wat ik ook zeg, niemand gelooft me. Door die achterhaalde reputatie word
ik al decennia lang betrokken bij het gelijkzetten van horloges, het op gang
brengen van weigerachtige computers, printers die gek doen, Dvd-spelers en
ander digitaal gereedschap. Soms lukt me het om het op te lossen en zo verdiep ik steeds mijn eigen kuil.
Vanmorgen
rond koffietijd – uiteraard - kwam de buurvrouw langs
met een weerstation en een pakje batterijen. Ze is een prima buurvrouw, achter in de zeventig, kras en ze praat in de 6e versnelling. “Midden in de nacht gaat het
alarm af en dat krijgen we niet meer uit” zei ze tegen Irene, “we hebben de
batterijen er maar uitgehaald. Zou Monsieur Bill er even naar willen kijken?”
Toen ik later binnenkwam was koffie al op, de buurvrouw weg en kreeg ik de boodschap door. “Waar is het boekje?” vroeg ik aan Irene. “Was er niet bij” zei ze. “Hmmm…”. Internet bood geen soelaas. Van dit type was er alleen een manual te vinden op duistere websites die in plaats van het manual nogal eens ongewenste software installeren. Daar ben ik al eens ingetrapt. Niet dus, proberen dan maar.
Toen ik later binnenkwam was koffie al op, de buurvrouw weg en kreeg ik de boodschap door. “Waar is het boekje?” vroeg ik aan Irene. “Was er niet bij” zei ze. “Hmmm…”. Internet bood geen soelaas. Van dit type was er alleen een manual te vinden op duistere websites die in plaats van het manual nogal eens ongewenste software installeren. Daar ben ik al eens ingetrapt. Niet dus, proberen dan maar.
Nadat ik
de batterijen er in had gezet werd het zoeken naar de reset-knoppen. Meestal
moet je twee knoppen daarvoor een tijdje tegelijk ingedrukt
houden. Na wat proberen ontdekte ik welke twee van de vijf knoppen ik moest
hebben. Daarna lukte het om met wat trial en error de variabelen weer recht te
zetten. Behalve dan het uitzetten van het alarm, dat lukte me met geen enkel
knop of combinatie daarvan. En daar was het nou net om begonnen. Enfin, dat zou
wel in het boekje staan.
En dan
was er nog iets dat ik niet wist: moest ik de absolute of de relatieve
luchtdruk instellen. Omdat de Meteo altijd werkt met de luchtdruk op zeeniveau,
vind ik het handiger om een weerstation in te stellen op de relatieve
luchtdruk, hoewel dat voor het waarnemen van stijgen of dalen ervan nix
uitmaakt.
Halverwege
de middag stond de buurvrouw alweer op de stoep. Ze had haar weerstation al op
de tafel zien staan en het was niet meer blind. Ze was al begonnen om me
uitbundig te bedanken toen ik haar feestvreugde moest verstoren met de vraag
naar het boekje. “Dat hebben we niet meer” meldde ze. Ik had het kunnen weten,
haar opruimwoede is spreekwoordelijk. Bovendien weet ik van haar man dat hij
moeilijk kan lezen, zeker geen gebruiksaanwijzingen, en dat zij dat het lezen van gebruiksaanwijzingen
als een mannentaak ziet.
Nu was
het moment gekomen om uit te leggen dat ik het alarm zonder boekje niet heb
kunnen uitzetten. Om hun nachtrust niet te verstoren had ik de alarmtijd op 12:00
gezet. Geen bezwaar vond ze, ze zou met het apparaat wel naar de leverancier
gaan. Daar had ik - de leverancier kennend – geen al te hoge verwachtingen van, maar die hield ik voor me.
Nu moest
ik alleen nog weten of ik de relatieve of absolute luchtdruk moest instellen. Om
het afnemen van luchtdruk met de hoogte in te leiden opende ik met de vraag op
welke hoogte zij woonde. Ze keek me verbaasd aan. “Gewoon, iets hoger dan
jullie.” “Wij wonen op 200
meter boven zeeniveau”, zei ik “en jullie 25-30 meter hoger schat ik."
Daardoor wijst de meter 27 punten lager aan dan op zeeniveau. “Oh, dat geeft
niet” zei ze “André kijkt toch alleen maar naar het symbooltje of het hier gaat
regenen.” Zeeniveau of hier maakt niet uit voor het symbooltje” zei ik, terwijl
ik nog steeds zorgvuldig de woorden absoluut en relatief probeerde te
vermijden. “Zeg maar wat je wilt”. “Hier natuurlijk”, zij ze beslist, “met het
weer op zee hebben we niets te maken”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten