De beste wensen en domme pech

Van familie, vrienden, kennissen en nieuwe en oude buren hebben we rond de jaarwisseling veel wensen gekregen. Alleen maar goede natuurlijk, want als je iemand het slechte wenst is het niet gebruikelijk dat je dat laat weten via een Nieuwjaarskaart. Daarvoor blijkt Internet meer geschikt. Er zijn mogelijk mensen die me het slechtste wensen, maar dat hebben ze mij persoonlijk tot nu toe niet laten weten.

Vorige week en zelfs gisteren, 22 januari 2015, kreeg ik nog een nieuwjaarsgroet van Franse ondernemingen waar ik in 2014 via Internet iets heb gekocht. Van leveranciers waardeer ik dat niet zo, zeker niet als ze drie weken nodig hebben om een kort mailtje naar hun klanten te sturen. Franse marketing! Misschien moet ik over 7000 pagina’s toch maar eens omkijken naar een andere leverancier van printercartridges.

De nieuwjaarswensen hadden vooral betrekking op gezondheid, vrede en geluk. Ik weet wel, het gaat om de intentie en het heeft waarschijnlijk geen enkele invloed, maar tot nu toe verloopt het vrij goed met de onderwerpen waarvan het beste is toegewenst. Wensen met betrekking tot het weer of materiële zaken hebben we niet ontvangen. Dat is ook zeer ongebruikelijk, maar die onderwerpen zijn niet geheel van onbelang.

Over het weer hebben we tot nu toe niet veel te klagen, het kan altijd beter, maar ook slechter. Dus wie klagen wil kan klagen en wie het neemt zoals het valt, past zijn kleding en/of zijn programma aan.

Op materieel gebied was de afgelopen week tamelijk rampzalig. Nu weet ik wel dat er belangrijker dingen in het leven zijn dan materiële, maar toch. Het gaat mij wat ver te om te veronderstellen dat de gebeurtenissen een oorzakelijk verband hebben met het ontbreken van goede wensen op het materiële vlak, maar je kunt het denken. De meeste mensen zoeken naar een verklaring van alles wat er gebeurt, ook van het onverklaarbare. Als ze die niet kunnen vinden bedenken ze er zelf een en als dat ook niet lukt, schrijven ze het toe aan een Hogere Macht en dan is het toch "verklaard". Een ongeluk komt zelden alleen. Los van een andere verklaring dan domme pech, hier gedoe van de afgelopen dagen:

1. Wasmachine
Het begon met het constateren van een doorgebrande wasmachine in le Cheval Blanc. Met de dader op het spreekwoordelijke kerkhof. De laatste twee huurders hebben de wasmachine niet gebruikt, dat weet ik zeker, maar wie er enige maanden geleden de wasmachine als laatste wel heeft gebruikt, weet ik niet. Oorzaak: trommel klem doordat er wasgoed naast tussen de trommel en de wand terecht is gekomen. Hoe krijg je het voor elkaar! Een dure les. Voortaan hoort de wasmachine bij de eindinspectie. Moet overigens voor 14 februari zijn gerepareerd of vervangen want dan komen er huurders.

2. Voordeurslot
Drie dagen geleden wilde ik naar binnen door de voordeur waar ik kort daarvoor naar buiten was gegaan, maar de deur zat plotseling op slot en zonder dat iemand de sleutel had omgedraaid. Slot bezweken. Uiteindelijk heb ik de deur open kunnen krijgen zonder hak- en breekwerk. Complicaties:

• Het is geen simpel slotje, maar een slot met schuifmechanisme met 4 extra pennen over de hoogte van de deur, waarvan het mechanisme moest worden verwijderd.
• De voordeur, tevens keukendeur - je valt hier met de deur in huis - sluit de kou niet meer buiten. Extra tochtstrip helpt wel, maar niet volledig. Het wordt er niet warmer van.
• Drie dagen bezig geweest met de leverancier voor een vervangend mechanisme.Vandaag kreeg ik bericht dat dit slot niet meer bestaat. Wel iets dat er sterk op lijkt, maar dat kan ik niet plaatsen zonder het slotgat uit te beitelen en mogelijk het deurkozijn uitfrezen omdat de penkommen op een andere plek moten worden gemonteerd.
• Of ik de bestelling even in de zaak wil komen doen, 2 x 70 km hier vandaan en het komen ophalen als het is aangespoeld, dat maakt 280 km in totaal.

3. Auto

• Eergisteren brandde het ABS waarschuwingslichtje van de Ford Focus en het bleef branden. Nooit eerder gebeurd. Dat duidt meestal op een kostbare reparatie. Maar de auto reed en remde nog.
• Gisteren kon ik de Focus niet starten. De startmotor draaide maar de motor startte niet. Terwijl ik probeerde te starten, zwaaiden de meters van uiterst links naar uiterst rechts en weer terug. Dat trekt aandacht. Je ziet dat alleen in films en heel soms in een vliegtuig, maar dat is dan een voorbode van serieus onheil. Gelukkig stond ik op de grond en stil, dat viel dan weer mee.
• Vandaag wilde ik een kijken naar de mogelijk oorzaak. Dat begint altijd met de motorkap opendoen en een wijs gezicht trekken. Meer was deze keer ook niet nodig. Drie van de vier bougiekabels waren over minstens 25 cm weggevreten. Compleet verdwenen. Even dacht ik dat ik droomde, maar dat was snel over. De keutels van het knaagdier (Steenmarter of Loir) waren nog vers. Het zag er zo uit:

Ik moet toegeven dat ik enkele woorden heb gesproken die de EO ten sterkste zou afkeuren.

Doorgaans ben ik een redelijk optimistisch mens. Dus hoewel ik besef dat Oenen, Slijtage en Steenmarters vrijwel onmogelijk zijn te weren, klamp ik me vast aan de gedachte dat het statistisch buitengewoon onwaarschijnlijk is dat soortgelijke gebeurtenissen zich nog 48 keer zullen herhalen in de resterende weken van dit jaar.