Lijstjes

Yevgueni is een Belgische muziekgroep. Ze brengen prettig muzikale Nederlandstalige liedjes met cabareteske teksten over zeer uiteenlopende onderwerpen. Teksten die beklijven. Bij sommige liedjes denk ik “Het lijkt wel of ze me kennen”. Dit bijvoorbeeld:

Stapels en lijstjes

Hier een beetje, daar een beetje
voor je 't echt goed door hebt weet je
niet meer wat je eerst zou moeten doen

Hier een stapel, daar een stapel
straks ligt weer de hele tafel
vol met genoeg werk tot je pensioen
"......."
Hier een lijstje, daar een lijstje
overal en ook zij wijst je
nog eens op een onvervulde wens

"....."

Vroeger maakte ik ook altijd lijstjes, nu nog wel eens. Omdat al die gele en witte briefjes op den duur zoek raakten, of ook een stapeltje werden, heb ik ooit eens een spreadsheet gebouwd waarin ik al mijn oprispingen kwijt kon, mijn TODO-lijst. In de loop van de jaren heb ik die geperfectioneerd. Bij elke taak kan ik nu een geschatte tijdsduur zetten en een prioriteit die kan lopen van 100-999. Als je de kloktijd van het moment invult zie je meteen wat je op die dag nog af kunt krijgen en er kunnen, met een druk op de knop, allerlei lijstjes uitrollen van boodschappen tot gelijksoortige werk. Als je een prioriteit wijzigt, wordt alles opnieuw gesorteerd en berekend. Tot zover gaat het dus uitstekend.

Maar werkt het ook? Eerlijk gezegd nauwelijks en zelden helemaal. Dat ligt niet aan de spreadsheet hoor, het ligt helemaal aan mij. Ik gebruik de spreadsheet te weinig, werk die niet regelmatig bij, plan te optimistisch, werk te langzaam, wordt nogal eens afgeleid, doe ineens andere dingen dan die op de lijst van vandaag staan, er gebeurt iets totaal onverwacht, of mijn energie is plotseling op.

Je zou ook gewoon kunnen zeggen dat ik goed ben in uitstellen, in het voor-me-uit-schuiven. De Engelsen hebben er een woord voor: 'Procrastination'. Maar dat ik veel dingen uitstel, lijkt maar zo. Het komt doordat ik het Eisenhower-kwadrant hanteer, dat is de manier waarop generaal Eisenhower destijds met zijn klussen omging. Dat is na 70 jaar nog steeds een van de beste instrumenten voor time-management.

Op basis van urgentie en belangrijkheid deelde hij alles in 4 groepen in. Hij deed alleen wat in groep 1 terecht kwam: dat was wat èn belangrijk èn urgent was. De rest was voor een ander, voor later of voor nooit. Dat sprak me aan. Organisatiekunde kan ook heel praktisch zijn.

Zo'n indeling is reuze handig, want wie bepaalt wat belangrijk is en wat urgent is? Juist, op een enkele uitzondering na ben ik dat zelf en dat komt me bijzonder goed uit! Ik heb altijd al eigen baas willen zijn. Het gras moet dringend gemaaid, maar dat kan morgen ook nog, ik moet P. bellen, maar dat kan morgen ook nog. Ik moet de draadloze telefoon repareren, zout in de ontharder gooien, de kozijnen verven, een rek voor het haardhout lassen, mijn kantoor opruimen en nog meer, maar dat kan allemaal morgen ook nog. Morgen is er weer een dag en zo niet, dan hoeft het nooit meer.

Het mooie ervan is dat ik me nooit schuldig hoef te voelen over uitstellen, want volgens Eisenhower hebben alleen belangrijke èn urgente zaken prioriteit. Dit blogje? Tja .........