Vandaag viel me op dat bierviltjes me opvallen. Niet omdat ik ze zie, maar omdat ik ze gewoonlijk niet zie, ook niet als ze er liggen. Nou komt dat niet omdat ik een blinde vlek heb voor bierviltjes, maar omdat ik nu in NL ben en bierviltjes zie en die zie ik niet in Frankrijk, wat ook weer merkwaardig is want de nazaten van wijlen Freddy Heineken hebben de Franse markt aardig weten te penetreren.
Bierviltjes dus. Voor zover ik weet bestaan er in Frankrijk geen bierviltjes. In ieder geval: ik krijg ik ze nooit als ik al eens een biertje bestel. Wel krijg ik dan een papieren kraagje op de voet van het glas waar voor alle zekerheid hetzelfde logo op staat gedrukt als op het glas, voor het geval je vergeet wat er in je glas heeft gezeten, maar dat vergeet je toch, tenzij het bier zo beroerd is dat je het onthoudt en dan werkt de reclame averechts want dan is juist beter dat je het merk niet onthoudt. Tegen het lekken help het zo'n papieren kraagje ook al niet omdat de waard het glas eerst op de natte druipplaat gezet heeft om het schuim te laten opkomen en de druppels pas op je overhemd of je bovenbeen vallen als je het glas aan je mond zet.
De Fransen missen dus iets. Dat is goed te merken, want er zijn nergens zoveel wankele eettafeltjes als in Frankrijk. Dat komt niet alleen omdat er in Frankrijk onvoorstelbaar veel akelig kleine eettafeltjes zijn, maar omdat de vloeren net zo ongelijk zijn als hier - zo niet ongelijker - en ze geen bierviltjes hebben om er onder te stoppen. Tafels ontwankelen is immers de belangrijkste functie van bierviltjes. Dat lukt die aardige dienstertjes in Frankrijk niet al knielen ze daar gewoonlijk gewillig voor.
En dan is er de bierviltjestheorie, waarmee je - door bierviltjes elkaar gedeeltelijk te laten overlappen - op een heldere manier kunt aangeven hoe groot de gemeenschappelijke interesse is tussen jou en je partner en dus hoe groot de niet-gemeenschappelijke stukjes zijn. Daarmee kan dan je illustreren dat iedereen er voor moet kiezen wat je met de niet-gemeenschappelijke segmenten doet: afkappen; voortaan alles samen doen en geestelijk of sociaal verarmen, of elkaar vrij te laten in de uiteenlopende interesses, al kent dat ook z' n grenzen. Om dat uit te leggen met bierviltjes gaat nog net, maar probeer dat maar eens uit te leggen met twee concurrerende smartphones.
Op momenten dat de conversatie minder boeiend is, kan je met bierviltjes spelletjes doen. Zoals de reactievermogentest, waarbij je een over de barrand uitstekend bierviltje met de rug van je hand naar boven slaat en in de zelfde beweging weer uit de lucht te grijpt. Als je dat eenmaal onder de knie hebt, kan je het proberen met twee viltjes op elkaar, dan drie en zo vervolgens. Ook dat heb ik nog nooit zien doen met een smartphone.
Van ongebruikte bierviltjes is de achterkant het belangrijkst. Sommige fabrikanten denken dat te weten, want ze zetten er reclame of een grap op. Domdom! Het logo van de brouwerij zie je uiteindelijk niet meer en de reclame op de achterkant wil je niet zien, dus die draai je snel weer terug. Grappen zijn zelden nieuw en als ze dat wel zijn is die nieuwigheid er snel af. De waarde is dan niet groter dan die van snoephartjes met teksten die iedereen al kent.
Heineken heeft de toegevoegde waarde van een bierviltje met een blanco achterzijde begrepen als geen ander. Hoe voorkom je dat je de afspraak vergeet om met de jongens naar Amsterdam te gaan, hoe leg je uit hoe je verbouwing is verlopen, hoe moet je onthouden dat je morgen absoluut Karel moet bellen of foto’s moet opsturen als je papieren zakdoek al één grote knoop is. Hoe schets je politieke toekomst van Nederland en Europa, waar schrijft die sympathieke meid haar E-mailadres en telefoonnummer op, hoe heette ze ook weer …? Juist! Allemaal op de achterkant van de bierviltjes die je vanmorgen in je binnenzak vond. Daar kan geen smartphone tegenop en als onderzetter deugen ze ook al niet.
