Vroeger
had ik nog wel eens briljante gedachten, ten minste dat dacht ik toen. Vooral
na de avonden waarin ik flink gedronken had, borrelden er gedachten die ik op dat moment behoorlijk briljant
vond. Later is die misvatting gelukkig verdwenen ondanks mijn avondlijke versnaperingen.
Ach, een mens heeft tijd nodig om zichzelf te leren kennen. Dat valt niet mee. Als je geluk hebt is een mensenleven net lang genoeg om te worden wie je bent. Als het nog langer wordt raak je ook dat weer kwijt.
Ach, een mens heeft tijd nodig om zichzelf te leren kennen. Dat valt niet mee. Als je geluk hebt is een mensenleven net lang genoeg om te worden wie je bent. Als het nog langer wordt raak je ook dat weer kwijt.
Tussen
waken en dromen kwamen er in de toestand van destijds, gedachten langs die een
oplossing leken te vormen van een probleem dat me al lang bezig hield. Zo werkt ons onbewuste. De
meeste van die invallen gingen over
werk, maar het kon ook op elk ander terrein zijn. Jammer genoeg kon ik mij dan de
volgende dag alleen nog herinneren dat het een briljant idee was, maar wat het
was wilde mij niet meer te binnen schieten. Oorzaak drank.
In die
tijd was dicteren mode en ik beschikte over een klein dicteerapparaatje waar ik
mijn verslagen en andere notities insprak. Die werden dan door mijn
secretaresse uitgetikt.
![]() |
Het dicteerapparaat van toen, werkt nog perfect |
Op een
dag, of liever een nacht, besloot ik het dicteerapparaat naast me te leggen op
het nachtkastje zodat de zelfwerkzaamheid van mijn brein niet verloren zou
gaan. Ik moest er een tijdje aan wennen om midden in de nacht half slaperig het
ding te pakken en op het goede knopje te drukken, maar na een aantal in het
niets vervlogen ideeën lukte dat uiteindelijk. Ik fluisterde mijn briljante gedachte
in het apparaat om Maatje niet wakker te maken, draaide me gerustgesteld om en
sliep verder.
Vol
verwachting speelde ik het bandje de volgende dag af. Helaas was het
onverstaanbaar. Ook deze wereldverbeterende ingeving
was verloren gegaan. Ik ondernam in de dagen daarna nieuwe pogingen en uiteindelijk lukte het om mezelf te
verstaan. Helaas was de uitkomst meer dan teleurstellend. De gedachten waren niet briljant, integendeel. Volgende pogingen waren niet beter.
Toen moest
ik kiezen: stoppen met drinken of niet meer ‘s nachts dicteren. Het is het
laatste geworden.
Leve de levensgenieters :-)
BeantwoordenVerwijderenWat ben je toch een briljant ventje !
BeantwoordenVerwijderenTwee als jij bestaan er niet.... spijtig.
Uniek blogje Willem, ik heb er terug van genoten.
Liefs,
Marijke.
Weer heerlijk om te lezen, en je hebt de juiste keuze gemaakt, weg met dat afschuwelijk dicteerapparaatje.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet,
Judith