Onze loodgieter

Een Franse loodgieter heet ‘plombier’, letterlijk dus ook: ‘iemand die lood giet’. Maar als hij dat ook echt zou doen wordt hij onmiddellijk gearresteerd wegens overtreding van de milieuwetten.

Als er bij verplichte inspectie ter gelegenheid van de verkoop van een huis, lood wordt geconstateerd is dat een ernstige milieuzonde. Die weegt bijna net zo zwaar als de aanwezigheid van asbest. Zelfs loodmenie onder de grondverf wordt gerapporteerd, om van een loden waterleidingpijp maar te zwijgen. Als die wordt aangetroffen wordt waarschijnlijk het hele dorp ontruimd. Maar een loodgieter mag desondanks nog gewoon loodgieter blijven heten. Vreemd eigenlijk dat de milieubeweging daar nog geen protestmarsen tegen heeft georganiseerd.

Onze loodgieter - die uit het naburige dorpje - is er nog één van het oude stempel. Hij is bijna 65 en zijn zoon heeft 5 jaar geleden, toen hij de (verplichte) Franse pensioenleeftijd
bereikte, de zaak overgenomen. Na je pensioen (op je 60e!) mag je in Frankrijk absoluut niet meer werken, maar hij is meer dan volledig bezet. Uiteraard zwart, zoals de meeste Franse bouwvakkers. Ja, als het pensioen mager is, dan moet je wel en hij vind het nog steeds leuk zegt hij en daar lijkt het ook op.

Het is een bijzonder aardige en gezellige man en niets is hem teveel. Hij komt zelfs op zondagen meteen als daar aanleiding voor is. Vies werk aan verstopte afvoeren schuwt hij niet. Er zijn maar twee kleine minpunten: hij is buitengewoon vergeetachtig en hij kan niet solderen, maar verder is er weinig op hem aan te merken. 

Al ruim 10 jaar verleent hij ons regelmatig zijn diensten. In het begin was het even wennen, hij had een uitermate tijdrovende soldeertechniek en 1 op de 5 van zijn solderingen lekte. Dat was iets waar ik – zeker in het begin - niet vrolijk van werd, maar na verloop van tijd zag ik er de amusementswaarde er wel van in. Na elke klus zag je hem in de week daarop minimaal 2x terug om de door hem veroorzaakte lekkages te verhelpen.

Vele jaren geleden heb ik hem eens voorgedaan hoe je op een modernere manier kon solderen en met minder kans op lekkages. Hij zag daar wel wat in en vroeg of ik S39 (soldeerwater) uit NL wilde meebrengen. Ik heb hem kort daarop 2 potten cadeau gedaan maar zonder merkbaar effect. Het heeft jaren geduurd voordat hij die methode heeft overgenomen, maar pas onlangs merkte ik dat het eindelijk zover is. Hij verraste me bijzonder, maar zei er verder niets over en hij gebruikte een ander goedje dan S39.

De nieuwe methode bleek inderdaad een aanzienlijke vooruitgang. Nu lekt nog maar 1 op de 10 solderingen. Maar de lekkages komen ook voort uit het feit dat hij erg vergeetachtig is. Als hij aan’t werk is hij altijd gereedschap of materiaal kwijt dat hij enkele minuten daarvoor ‘ergens’ heeft neergelegd en daar kan hij dan geruime tijd naar zoeken. Dat levert komische taferelen op. Ook blijft er na elk bezoek er gereedschap of materiaal achter op onmogelijke plaatsen. Maar daar zit hij niet mee, 'dat komt wel een keer' zegt hij als je hem daar over belt. Maar er ligt - alleen al bij mij - nog heel wat uit de afgelopen jaren.

Het komt regelmatig voor dat hij de buizen pas heeft gemaakt en in elkaar heeft geschoven, maar is vergeten één van de verbindingen te solderen. Dat ontdekt hij dan wel als hij de afsluiter open draait. Ik trouwens ook.  

De laatste keer bleek hij niet alleen vergeten te zijn een verbinding te solderen, ook was hij vergeten een kraan in de muurplaat te draaien. Met ruim 5 atmosfeer waterdruk zijn
de gevolgen dan tamelijk spectaculair. In de ruwbouw geeft het waterballet dat dan volgt niet zoveel en ik houd er al een beetje rekening mee. Maar als de bouw wat verder is gevorderd hanteer ik tegenwoordig liever zelf de gasbrander.

De laatste 2 badkamers heb ik zelf gesoldeerd, dat kwam in de tijd wat beter uit, dus het is al weer even geleden dat van ik van zijn act heb kunnen genieten. Nu komen er nog 2
badkamers en 2 keukens. Dus er zal nog voldoende wateramusement zijn in het komende jaar. Maar dan zal ik de hem en zijn waterballetten vast en zeker gaan missen.