Twee kanten

Alles heeft 2 kanten. Ik weet het wel, maar het lukt me lang niet altijd om de andere kant te zien. De kortste samenvatting is natuurlijk: ”Elk voordeel heb z’n nadeel” (en andersom), maar dat begrijp je pas als je het door hebt en daar wringt mijn schoen.

Het schattige hondje is een blok aan het been van de eigenaar, de fraaie tuin vreet tijd om fraai te blijven, hoger geplaatsten hebben vaak hun carrière te danken aan hun eerste vrouw en hun tweede vrouw aan hun carrière, een echte nerd mist sociaal vermogen en al te goed is buurmans gek. Je sterkste kant is tegelijk je zwakste.

Foto Tubantia- Lars Smook

Zelfs een bar heeft twee kanten. Waar de barkrukken staan is de goeie kant. Aan de andere kant probeert een kroegbaas de kost te verdienen en dat is zelden een vetpot, dus daar moet je niet terechtkomen. Een kastelein hoort gezet en vrolijk te zijn, de middelbare leeftijd te zijn gepasseerd en het woord geheelonthouder niet te kunnen schrijven. Dat is geruststellend voor de geachte clientèle. Het straalt uit dat je gezond oud kunt worden, ook als je drinkt. Dat die opvatting aantoonbaar onjuist is doet aan een bar uiteraard  niet ter zake.

De kroegbazen die ik in mijn leven heb gefrequenteerd zijn gestopt met kroegbaas spelen, ondanks het feit dat ik een stevige bijdrage heb geleverd aan hun jaaromzet. Allen zijn gestopt uit arren moede,  door faillissement of overlijden, het laatste niet zelden als gevolg van bovengemiddeld drankgebruik. Hoed u voor de verkeerde kant.