Het beste voornemen

Er komt bijna weer een nieuw jaar aan. Dat hadden de Maya’s niet verwacht geloof ik. Ik ook niet bij voorbaat, al was dat om een heel andere reden dan de Maya’s en hun nieuwerwetse volgers. Nou heb ik nooit een hoge pet op gehad van het inzicht van de Maya’s in de toekomst, want voor zover ik weet hebben ze niet eens voorspeld dat ze zouden uitsterven. Ze zagen het zelfs niet aankomen denk ik, want het lijkt me vrij zinloos om een kalender te beitelen voor de tijden dat je nakomelingen al eeuwen zijn uitgestorven.

Wat dat betreft kon Peer Schouten beter voorspellen, al was dat op de hele korte termijn. “De donkere dagen voor de Kerst ben ik altijd thuis” zei hij eens tegen me nadat we een lange avond onze dorst hadden weggedronken in café ‘De Congo’. Het was begin november. Omdat ik wist dat Peer in de bouw werkte, vroeg ik of hij dan vrij nam. ”Nee, dat kan niet, ik heb geen vrije dagen meer”. “Maar je moet toch thuis zijn?” vroeg ik. Hij boog zich naar me toe en zei op een samenzweerderstoontje: “Op 20 december om half tien, glij ik met koffiekan en al van het trapje van de bouwkeet en dan krijg ik het toch m’n rug! Op 5 januari is dat dan weer over.” Zijn voorspelling is dat jaar haarfijn uitgekomen.

De donkere dagen voor Kerst zijn alweer voorbij. De donkere dagen erna nog niet, maar het wordt elke dag wat lichter, al merk ik daar in de werkelijkheid nog niets van. Maar het idee alleen al is prettig. Ik kan moeilijk geloven dat het jaar alweer bijna om is, ik heb het nog even nagekeken, maar het klopt toch. Er zijn echt al 365 dagen geweest in 2012 en morgen nog een extra dag! Dan moeten het in dit jaar kortere dagen zijn geweest dan gewoonlijk, anders kan een jaar niet zo snel voorbij gaan.

Toch is er veel gebeurd dit jaar, erg veel zelfs. Zowel in de wereld als in mijn wereldje. Wat de wereld betreft zal de TV tot vervelens toe de hoogte- en dieptepunten van 2012 in herinnering roepen. Daar kom ik gelukkig niet in voor. Ik doe dat voor mezelf wel even in stilte op Oudejaarsavond, na de traditionele kaasfondue van Zwitserse kazen, een bijbehorende Zwitserse wijn en een misschien een kleine, traditionele Meringue Suisse. Daarna glijden we hier met een champie stilletjes het nieuwe jaar. Moeilijk voor te stellen misschien, maar dat gebeurt in dit land altijd zonder één enkel knalletje en toch wordt het hier ook gewoon 1 januari!

Ik ben voornemens mij ter gelegenheid van de jaarwisseling niets speciaals voor te nemen.

Met roken ben ik al lang geleden gestopt en verder heb ik alles al afgeschaft wat wenselijk was, al was dat niet altijd uit vrije wil. Meer wil ik niet afschaffen! Dat heeft nog een voordeel: als ik geen goede voornemens maak, hoef ik mezelf ook geen slapheid te verwijten als er niets van terecht komt. Dan kan ik - zonder dat ik er ook maar iets voor hoef te doen of te laten - trots zijn op mijn optische zelfdiscipline!