Vrouw zoekt boer

De vrouw is de kroon op de schepping. Voor mij althans. Niet alle vrouwen natuurlijk, dat spreekt voor zich, maar een prettig deel ervan. Het oog wil ook wat, maar mijn opvatting beperkt zich zeker niet tot buitenkanten.

Hoewel ik een leven lang ervaring heb met vrouwen, te beginnen bij mijn moeder, begrijp ik er nog steeds bitter weinig van. Intussen heb ik geleerd dat vrouwen van Venus komen en mannen van Mars, daar probeer ik rekening mee te houden, maar dat is wat anders dan me er in te kunnen verplaatsen. Voor mij zijn en blijven vrouwen in veel opzichten onnavolgbaar, al kan ik daar goed mee leven.

Bijna mijn leven lang kijk ik al met verbazing naar het gedrag van meisjes en vrouwen bij popconcerten. De eerste keer dat ik backstage mocht - destijds bij de concerten van Herman Brood – werd ik al meer geboeid door emotie van de meiden vooraan dan door de muzikanten. Het is één van mijn eerste popfoto’s geworden.

Dergelijke blikken beperken zich niet tot een bepaalde leeftijd. Bij concerten met ouder publiek zie je op TV dezelfde idolate blikken. Bij pubers kan dat snel ontaarden in hysterie zoals al in 1964 bleek bij en rond het optreden van de Beatles. Muziek kan blijkbaar binnen enkele minuten te weeg brengen waar een week, een maand of langer durende hofmakerij niet tegenop kan. Welke meisje wil niet geknuffeld worden door Simon Keizer? En wie zijn de grootste fans van Frans Bauer? Juist! Ik heb vroeger wel eens gedacht dat het jammer was dat ik geen piano kan spelen of gitaar. Dat vind ik nog steeds jammer, maar niet meer om die reden.

Ik zag de bekende blik ook bij de vrouwen die een boer zoeken al op het eerste moment dat de boeren zich van een afstand presenteerden. Een TV-filmpje van 5 minuten over een boer en zijn of haar bedrijf, was blijkbaar voldoende om de hormoonspiegel zo op te jagen dat er gemiddeld 153 aanminnige brieven per boer uit ballpennen vloeiden. Van een gemiddelde kan je eigenlijk niet spreken, want het aantal varieerde van 1109 tot 3 brieven per zoekende boer! 

Een boerenbedrijf blijkt romantisch. Enkele vrouwen zijn er mee vertrouwd, maar de meesten niet. Ook al zijn ze nog nooit op een boerderij geweest, het lijkt stadse madammen een begerenswaardig bestaan met louter voordelen. Ze zouden beter moeten weten: niets heeft alleen maar voordelen! Boerin zijn niet en mannen evenmin.

Zonder uitzondering wilden ze desondanks erg graag in contact komen met de boer van hun keuze, meestal omdat ze vielen op blauwe ogen, het vriendelijke gezicht, en soms op de openheid, een gemeenschappelijke ervaring of iets anders. Ook zonder uitzondering willen ze graag worden geselecteerd, nog voordat dat ze kennis hebben gemaakt. Van relativering of een afwachtende houding is opvallend weinig te merken.

Na de kennismaking komen de ‘speed dates’. Als TV-kijker krijg je daar weinig van mee, maar wat ik ervan heb gezien geeft niet de indruk van optimaal gebruiken van de toegemeten vijf minuten. De wervende bedoeling van de dames is in de meeste gevallen blijkbaar gemakkelijker op te schrijven dan uit te spreken. Hoe vaak zouden ze hun brief hebben aangepast, schiet me dan door het hoofd. Enfin, het zullen de zenuwen wel zijn nu ze tegenover hun tijdelijke idool zitten. 

Intussen zijn de rivaliserende dames uiterst vriendelijk tegen elkaar, hoewel ze dat meestal niet echt menen en ze tegelijk met argusogen letten op wie er de meeste aandacht krijgt. Het is net als met golfen. Als iemand een goeie bal slaat wordt hij gecomplimenteerd door zijn tegenstander met ”Mooie bal!”. Diezelfde tegenstander denkt bij zichzelf “Bah, wat een goeie bal” of krachtiger woorden met eenzelfde strekking.

De logeerpartij van aflevering 2012 komt eraan. Het spel is op de wagen. Binnen zekere grenzen is daarbij veel geoorloofd. Ieder heeft zijn tactiek bij het charmeoffensief. Sommigen kiezen om te domineren, anderen zoeken het in terughoudenheid. De smaak van een boerenbedrijf komt bij de kandidaten binnen. Dingen die voor stedelingen aanvankelijk eenvoudig leken, blijken dat niet te zijn. De rol van de vrouw op een boerderij blijkt weinig aan emancipatie onderhevig te zijn geweest. Boeren stofzuigen niet en het eten moet op tijd klaar staan. Dat is voor sommigen schrikken.

Van alle deelneemsters is het de bedoeling het spel te winnen. Dat lijkt belangrijker dan iemand te vinden waar je oud mee kan en wil worden. De beperkte relativering waarmee vrouwen in het algemeen dingen naar de gunst van een man, heeft een prijs: van de 30.000 echtscheidingen in Nederland is 80% het initiatief van de vrouw. Als je je dat realiseert kijk je met nog meer verbazing naar wat zich op het scherm afspeelt.