Liesje 4

We leefden in die tijd in de zalige vrede van de eindeloze kinderwereld waarin lust onbekend is. Wij vonden elkaar lief en dat was genoeg om later bij elkaar te gaan wonen. Maar uit het feit dat mijn eerste en enige echtgenote geen Liesje heet, blijkt al dat het daar niet van gekomen is.

Liesje en ik hebben elkaar nooit trouw beloofd, we kwamen niet eens op die gedachte, zo vanzelfsprekend was dat. Eeuwige trouw is trouwens on-voor-stel-baar lang, levenslange trouw is voor de meeste mensen al een onoverkomelijke opgave. De trouw tussen Liesje en mij is nooit op de proef gesteld. Zover is het nooit gekomen. Voor die tijd hadden God, de Kerk en mijn vader al ingegrepen. Vooral mijn vader. Zijn opvatting van godsdienst lag aan de basis van onze nodeloze scheiding.

Liesje’s ouders waren Gereformeerd, de mijne Nederlands Hervormd, maar wat het verschil daartussen is weet ik niet. Blijkbaar was het niet fundamenteel, nu behoren beide stromingen tot hetzelfde kerkgenootschap. Maar destijds was het blijkbaar een belangrijk verschil, zo groot zelfs dat er aparte scholen voor waren. Op de kleuterschool konden we nog wel in dezelfde klas zitten, op de lagere school kon dat blijkbaar ineens niet meer. Mijn vader, die van orthodoxe komaf was, heeft dat beslist.

"Uit de notulen van 8 oktober 1920. Tijdens de Vergadering van den Kerkenraad wordt er nagedacht over een stichting en instandhouding ener Hervormd Christelijke School te Barneveld. Er wordt besloten dit uit te laten gaan van den Kerkenraad, want 'de gehele gemeente staat onder geestelijk toezicht van den Kerkenraad, dus ook de kinderen der gemeente'. De voorzitter stelt voor 'van den kansel af te kondigen, dat de ouders, die in de te stichten Christelijke school belangstellen hunne kinderen, die daarvoor in aanmerking komen, met hun geboortejaar moeten opgeven bij elk der kerkenraads-leden'. Binnen de kortste keren steeg het aantal opgegeven leerlingen tot 358. …….."

……"Op 17 april 1945 werd Barneveld door de Canadezen bevrijd. Nu trokken de Canadezen in de school. Het plein werd gebruikt als parkeerplaats en de lokalen voor o.a. operatiezalen. 5 juni 1945 kunnen we eindelijk weer onze eigen school in. Maar het leek meer op een ruïne dan op een school. Gasleidingen waren gesloopt, het meeste hout was verdwenen, alle kachels waren weg en de ruiten kapot geslagen of zwart geverfd. Er wordt hard gewerkt zodat de school toch weer in gebruik genomen kan worden. Op 1 april 1946 telde de school 633 leerlingen."

Ruim een jaar later telde men mij daarbij.