Liesje 2

We waren niet klef, Liesje en ik. Ik kan me niet herinneren dat we naast elkaar zaten of dat we dat probeerden, ook niet als er een kring was, of het moet toevallig zijn geweest. In de klas was er alleen voor zeer opmerkzame toeschouwers iets te merken van onze vriendschap, maar die toeschouwers waren er niet. Alleen juffrouw Jo was er en de andere kinderen, maar die wisten het wel.

In het speelkwartier - dat volgens mij veel langer was dan een kwartier - speelden de jongens meestal met de jongens en de meisjes met de meisjes. Alleen als we elkaar toevallig tegenkwamen in de zandbak speelden we samen. Samen met zand spelen was rustig en knus.

We keken wel wat vaker naar elkaars werkjes dan andere kinderen dat deden, maar dat viel niet zo op. Trots kunnen zijn op elkaar, dat is heel belangrijk. Het meest herinner me het vlechtwerk. Veel te lange stroken papier in primaire kleuren, die je horizontaal door sleuven in een vierkant zwart papier moest fröbelen. Als je daar mee klaar was moest je er in verticale richting weer stroken tussen prutsen. Je kon het ook een kwartslag draaien en dan was alles weer hetzelfde maar dan moeilijker.

Hoe beter je in vlechten was, des te smallere stroken je mocht hebben en hoe fijnmaziger het vlechtwerk werd. Je kreeg ook opdrachten om een patroontje te maken, een plus, een schuin lijntje (dat later diagonaal bleek) te heten of een kruis. Als het goed was gelukt kreeg er een waardering voor van juffrouw Jo: goed of uitstekend. Daar groeide je van. Het vlechten ging me niet slecht af. Ik heb mijn leven lang geprofiteerd van de vlechtvaardigheid die mij toen is bijgebracht :).

Mijn vader bracht me ‘s morgens op de fiets, maar ’s middags moest ik naar huis lopen. Dat was het leukste moment van de dag. Liesje woonde dichterbij dan ik, ongeveer halverwege, maar de weg naar mijn huis liep lang haar huis. Dus liepen we altijd samen. Soms pratend, soms stilletjes. Ik weet nog dat we regelmatig handje in handje liepen. Vijf hele jaren oud en gelukkig.

Maar dat besefte ik later pas.