zaterdag 3 januari 2015

Staatslot

Als cadeautje voor mijn kleinkinderen heb ik ze onlangs een half Staatslot gegeven. Daar valt pedagogisch waarschijnlijk veel op af te dingen, maar het is nooit te vroeg om ze te leren dat als iets te mooi is om waar te zijn het waarschijnlijk niet waar is! Hoewel ik dat door schade en schande donders goed weet, heb ik toen ook een lot gekocht voor mezelf. Een mens is een vat vol tegenstrijdigheden. Ik in ieder geval.

De Staatsloterij adverteert met: "De voordelen van meespelen met de Staatsloterij". Oei!
Als er ergens alleen maar voordelen worden genoemd, moet je achterdochtig worden, want dan zijn de nadelen waarschijnlijk groter dan de voordelen. Nadelen zo ombuigen dat het voordelen lijken, komt in de buurt van boerenbedrog. Zoiets bevordert het broodnodige vertrouwen in de Overheid niet. Staatsloten zijn  - op een paar uitzonderingen na - je reinste geldverspilling, maar dat adverteert niet zo lekker.

Een voorbeeld:
“De kans op een prijs is 50%”
Jaja ...., maar dan zijn ‘prijzen’ van € 7,50 voor een lot van € 30 meegerekend! In die gevallen komt je ‘prijs’ dus neer op een verlies van € 22,50!

Nog maar eentje:
"De kans dat je je inleg terug krijgt is 10%"
Draai het maar eens om. Dan staat er: de kans dat je je inleg niet terugkrijgt is 90%! Dat zeggen ze natuurlijk niet zo, want welke mafkees gaat iets kopen waarvan het voor 90% zeker is dat hij z'n geld geheel of gedeeltelijk kwijt is? Ik dus deze keer, en ik ben niet de enige. Nederland barst blijkbaar van die mafkezen.



Maar er is ook goed nieuws. Dat is dat de Staatsloterij - net als alle loterijen - dagdromen in het groot verkoopt. Dáár zouden ze eens mee moeten adverteren, want dat klopt wel! Aan welvaartsdagdromen blijkt grote behoefte en ze mogen blijkbaar wat kosten. Misschien wel € 30 voor een hele, of € 15 voor wat een halve droom lijkt, maar de dromen ontlopen elkaar niet. 

Zonder lot kom je niet snel op gedachte wat je zou doen als de 100.000 of meer wint. Mèt lot is dat makkelijker. Er is ruimte voor dagdromen totdat je naar de resultaten van de trekking kijkt. Dan komt de desillusie. Geen diepe sporen, want je geloofde er in je hart toch al niet erg in, maar toch. Als je de illusie langer wil koesteren, moet je het kijken naar de uitslag uitstellen. Dat kan. Pas na een jaar pas vervalt een eventuele prijs.

Bij de Nieuwjaarsloterij was dit jaar de hoofdprijs € 30 miljoen. Toen ik vorige week een keer niet in slaap kon komen, schoot me dat ineens te binnen. Daarna kon ik de slaap helemaal niet meer vatten. Het idee beangstigde me. Vreselijk, € 30 miljoen! Ik wilde er niet aandenken, maar dat ging niet. Wat moet een mens daarmee? Bijna onmogelijk om dat op te krijgen. Als je het serieus zou proberen ben je zelf veel eerder op dan die centen. Dertig miljoen! Belachelijk, alsof € 1 miljoen al niet genoeg is.

Ik zie het al voor me. Gedoe met beleggen, aasgieren, afpersers, lid van de club van patsers met nieuw geld, zorgen omdat de beurs weer keldert. Nieuwe vrienden en vooral vriendinnen, niet omdat jij aardig bent, nee jij niet, je geld is aardig, daarom! Echt en onecht zijn niet meer te onderscheiden. Het zweet brak me uit.

De rest van je leven nix doen, geen verlanglijstje meer kunnen maken omdat je alles al hebt, geen wensen meer hebben die je met geld kunt kopen. Dat is pas erg! En je dan op het zonnig strand van Dubai bij je derde paarse cocktail, beklagen bij een andere vrouw dat je je zo eenzaam en ongelukkig voelt, terwijl je derde vrouw weer eens ergens loopt te shoppen. Nee, uiteindelijk wordt het niets dan ellende en nog zoiets. Ik heb er die nacht lang van wakker gelegen.

De volgende dag ben ik meteen op de site van de Staatsloterij gaan kijken hoe klein de kans was dat ik per ongeluk € 30 miljoen zou winnen. Na wat rekenwerk (want ze schrijven daar niet in kansen) bleek die kans zoveel nullen achter de komma te hebben dat ik dat minipercentage niet kon uitspreken. Dat stelde behoorlijk gerust.

Even heb ik nog overwogen om niet op internet naar de uitslag te kijken. Dat heb ik twee dagen volgehouden, maar ik bleef toch wat ongerust. Toen heb ik mijn moed bij elkaar geraapt en gekeken. Tot mijn grote opluchting bleek ik de 30 miljoen euro niet te hebben gewonnen! Zonder geluk vaart niemand wel. Toen ik verder keek, bleek dat er op mijn lot tien hele euro’s waren gevallen. Nooit eerder heeft een verlies van € 20 me zo opgelucht.

1 opmerking:

  1. Beste Willem, nooit heeft t meedoen aan een loterij me aangetrokken.Precies om de redenen die je beschrijft. Bezit geeft zorgen en wat moet je nou nog als je niks meer te wensen hebt.....ik heb ze meegemaakt, jongens die door vererving rijk waren. Als een stuurloos schip, dobberend op de baren des levens. T is waar; Geld maakt niet gelukkig. Dirk Jan

    BeantwoordenVerwijderen