Radio en vooral TV zijn al dagen in de weer om ons te helpen de donkere dagen na kerst door te komen. Met de necrologie van het bijna afgelopen jaar proberen ze onze vrijwel verdwenen herinneringen op te poetsen om ons mentaal voor te bereiden op het eeuwigdurend afscheid van 2014. "O ja, weet je nog!" zeggen we tijdens de uitzending tegen elkaar. Iets dat buiten een kleine bijdrage aan familiale saamhorigheid weinig zin heeft, want veel langer dan een dag beklijven die uitzendingen niet. Het meeste lost Oudejaarsavond op in gegist druivensap.
Mocht er ergens in deze overvolle en onveilige wereld nog een ruimte zijn voor een klein momentje van meditatie, dan kan je denken aan wat jou dit jaar persoonlijk is overkomen. Maar daar is meestal geen tijd voor, tenzij je eenzaam bent, geliefden hebt verloren, of de tijd je bijna heeft ingehaald. Dan heb je teveel tijd om over de afgelopen jaren en het gebrek aan toekomst na te denken, maar daar is geen oudejaarsavond voor nodig, dat heb je dan al te vaak gedaan.
De jaarlijkse contemplatie wordt onstuitbaar opgewekt door de combinatie van de geur van oliebollen en appelflappen, het geplop van champagnekurken en het oorverdovende geknal van vuurwerk. Als al die ongeschreven ingrediënten ontbreken, kan je proberen terug te blikken wat je wilt, maar dat is dan een bijna onoverkomelijke opgave. Alleen door royaal gebruik van Champagne, wil het nog wel eens lukken, maar na de 2e fles blijkt het doorgaans een nogal droevig jaar te zijn geweest.
Eerst moet je constateren dat je 2014 hebt overleefd en niet andersom. Iets dat je tevoren niet kon zien aankomen. Daarna breekt het besef door dat het leven iets is dat je is overkomen, en dat daar weinig anders aan is te doen is dan drastisch ingrijpen, en zo erg is nou ook weer niet. Het is ongelijk verdeeld in de wereld, zo is het altijd al geweest en met je Oudejaarsloten zal het ook wel weer nix worden.
Maar …… leven doet hopen en hoop doet leven. Van de ene seconde op de andere is er dan om 00:00 uur een spiksplinternieuw jaar, een lege kalender, een maagdelijke agenda en zijn er nieuwe Staatsloten te koop. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Goede voornemens - die bijna per definitie tot mislukken zijn gedoemd - maak ik niet meer. Ik heb er ooit twee kunnen volbrengen: stoppen met roken en niet stoppen met drinken, de rest is falikant mislukt. Dus ik maak al jaren geen goede voornemens meer, dat vind ik eigenlijk nog het beste voornemen. Of toch ...? Ik zou natuurlijk kunnen proberen een paar dingen af te maken die al jaren op me liggen te wachten, of een paar kilo kwijt te raken, maar om dat een kans van slagen te geven zal ik me dat vooral niet voornemen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten