Verlanglijstje

Met verjaardagen en - als je er nog in gelooft - met Sinterklaas, mag je een verlanglijstje maken. Dat is een bijzonder plezierige bezigheid die soms onbedoeld tot gewetens­onderzoek leidt. Dan moet je ineens prioriteiten stellen terwijl je het woord nog niet eens kent. 

Het  is het fijnst als je een rotsvast geloof hebt en je wensen nog niet worden geremd door sociale haalbaarheid. Dan kan je wensen wat je wilt zonder een spoor van schaamte.Zo heb ik bij mijn Sinterklaaswensen eens ingevuld dat ik haar op m’n armen wilde hebben. Dat leek me erg stoer toen, net als scheren. Ik geloof dat ik ook wel eens een straaljager vrij hoog op mijn verlanglijstje heb gezet.

Het haar op mijn armen is er gekomen, maar gelukkig blond en niet teveel. Het scheren oefende ik al vroeg met een afgedankte krabber van mijn vader, zonder scheermesje erin, om het voor dat doel zorgvuldig aangebracht schuim van mijn gezicht halen. Daarna heb ik mijn wens wel eens vervloekt omdat ik later een zware baardgroei heb gekregen. Intussen heb ik me meer dan 20.000 keer moeten scheren. Je moet altijd heel voorzichtig zijn met wat je wenst. 

Slechts een illustratie, dit ben ik niet

De straaljager heb ik gelukkig niet gekregen, maar veel later, toen die wens al lang was verdampt,  heb ik er een tijdje tot mijn grote genoegen mee mogen spelen op kosten van de Nederlandse belastingbetaler. Een voormalige buurvrouw weet nog dat er ooit een of andere idioot in een straaljager met oorverdovend lawaai tussen de flatjes door is gevlogen. Dat laat ik maar zo, het was royaal een meter of 25 boven dakhoogte, maar wel met vol vermogen (grijns …).

Verlangens of wensen hebben we allemaal, al weet ik niet of een wens hetzelfde is als een verlangen. Verlangen lijkt me sterker. De overtreffende trap van verlangen is waarschijnlijk hebzucht, een groot kwaad dat onbeschrijfelijk veel leed heeft aangericht. Een verlanglijstje zou, zo gezien, misschien beter een wensenlijstje kunnen heten, want verlangen wordt meestal gebruikt voor hormoongestuurde behoeften, met als heftigste vorm liefdesverdriet.

Nadat de mythe van Sinterklaas om zeep is geholpen is er op verlanglijstjes geen ruimte meer voor grootse of immateriële zaken. Gezondheid, welbevinden van anderen, gespaard worden voor rampen of vrede willen we allemaal, maar waar moet je dat verlanglijstje indienen? Sommigen hebben daar wat op gevonden: bidden. Op zichzelf doet bidden een mens vaak goed, dat is bewezen. Dat onderzoek heeft aangetoond dat het geen verschil maakt of er voor een ernstig zieke wel of niet wordt gebeden is dan bijzaak. In hoeverre je wensen worden gehoord blijft dus onzeker en of ze worden vervuld evenzeer. Dat moet je geduldig afwachten. Bij Sinterklaas was al dat niet anders.