21 december 2012

Nog 3 nachtjes slapen en dan is het 21 december. Dan was mijn moeder jarig en dat werd - afgezien van haar laatste jaren - jaar in jaar uit volgens een ijzeren protocol gevierd, maar dat zal weinig mensen interesseren. Op die dag is er nog één iemand jarig die ik ken, maar dat zegt hooguit iets over de beperktheid van mijn familie-, vrienden- en kennissenkring, want er moeten op die dag volgens de statistiek nog ongeveer 20 miljoen mensen in de wereld jarig zijn.

Dit jaar is 21 december een heel bijzondere datum omdat de Mayakalender dan stopt. Een aantal mensen is er daarom van overtuigd dat de wereld op die dag een kolossale ramp staat te wachten en wat iemand gelooft is per definitie voor diegene DE Waarheid.

Geloven in de ondergang van de wereld, in het uitsterven van alle leven op aarde of in ‘het einde der tijden’ bestaat waarschijnlijk al net zo lang als de mensheid over tijd kan nadenken. Het is vaak voorspeld, maar nog nooit uitgekomen, al is de aarde er volgens de geleerden 65 miljoen jaar geleden behoorlijk dichtbij geweest. Gelukkig bestonden er toen nog geen mensen, wel dinosaurussen en die zijn daardoor uitgestorven en dat is maar goed ook. Dat het nog niet is uitgekomen zegt natuurlijk helemaal niets, ooit zal het wèl gebeuren, misschien nu wel.

De manier waarop mensen regeren op de mogelijkheid/waarschijnlijkheid/zekerheid van een wereldwijde catastrofe, verschilt nogal sterk. De één beperkt zich tot het inslaan van een complete doos met bruine-bonen-in blik, anderen proberen de ‘ magische berg’  bij het dorpje Bugarach (Frankrijk) te bereiken om daar te overleven. Vergeefse moeite overigens want Bugarach is al enige dagen afgesloten voor alle bezoekers. Weer anderen overwogen om al hun bezittingen te verkopen, maar dat heeft geen zin want moet je met geld als de wereld is vergaan?

Stel dat echt het einde der tijden aanbreekt, wat zou ik nog willen doen voor die tijd?

Mmm…. Dat bedenk ik wel laat, want het is al de 17^e vandaag. Een verre reis maken gaat dus niet meer, maar die behoefte heb ik ook niet. Ineens komt de vraag me bekend voor. Het is een variant van “Wat wil ik nog doen in de periode dat ik nog te leven heb”? Daar heb ik eens uitgebreid over moeten nadenken, al is dat al weer een paar jaar geleden. Toen was de prognose dat ik nog bijna 2 jaar de tijd had. Dan komen er heel wat meer dingen in aanmerking dan in de nu resterende drie dagen. Dus die bedenksels hebben nu geen waarde.

Nog wat mooie foto’s maken heeft ook geen zin meer, een andere camera kopen evenmin, blogjes schrijven; ook zonde van de tijd, dus dat doe ik de komende dagen ook niet meer. Ik krijg de neiging om de kerstkaarten niet op de post te gaan doen, want die komen toch niet meer aan. Nee er is weinig dat ik nu opeens nog wil doen, ik kan beter dingen gaan laten.

Opruimen hoeft niet meer, blad harken – iets dat eigenlijk heel nodig moet om het gras te redden – zinloos. Bloed afnemen in het lab, rekeningen betalen, WIFI uitbreiden, de bel en een elektrische radiator repareren en nog veel meer: allemaal zinloos. Vanavond neem ik een blonde Leffe, het maakt allemaal toch niet meer uit en ik ga Maatje vragen om het fantastisch 5 gangen Kerstdiner dat ze heeft bedacht te verzetten naar 20 december, inclusief de feestwijnen. Mocht het op de 21^e fout gaan, dan hebben we dat in ieder geval gehad!

Als de het anders loopt is het ook goed. Dan hebben we met de Kerst nog altijd een eigen gemaakte amandelstaaf, een goeie fles wijn en het prettige vooruitzicht op een heel nieuw jaar.