Vervelen bestaat, al kende ik dat niet uit eigen ervaring. Nu wel. Sinds een paar dagen heb ik nergens meer zin in. Iets dat ik niet herken van mezelf. Ik kan het me in ieder geval niet herinneren. Ik ben niet depri, de warmte is niet de oorzaak, want in huis en achter mijn PC is het heerlijk koel en ik heb goed geslapen. Het is ook niet omdat ik niets te doen heb, integendeel, ik barst werkelijk van het werk. Zoveel dat ik er af en toe geen gat meer in zie.
Ik moet heel veel dingen doen en ik heb totaal geen zin. Ik stel bijna alles uit. Zelfs als het tamelijk dringend is. Procrastination noemt men dat wel. Leuke dingen zoals fotograferen, muziek luisteren, lezen en bellen zijn even niet meer leuk. En omdat die dingen niet meer leuk zijn schrijf ik dit blogje, hoewel er natuurlijk niemand op zit te wachten, want zo leuk is dit niet en trots kan ik er ook al niet op zijn.
En verder: het koffieapparaat dat op een morgen spontaan is doorgebrand terwijl er niemand in de buurt was, een plotselinge uitslag die heftig jeukt, een rolluik dat niet meer op en neer wil, een dooie muis in de keuken, mensen die niet de moeite nemen te reageren op mijn Email, een ringslang van meer dan een meter in een net van de groentetuin die ik er niet uit kon krijgen, een splinter onder mijn nagel, konijnen die de koppen uit de bonen hebben gegeten, de bakker die vandaag geen bruin brood meer had, de Tripel Leffe die bijna op is, een tegenstandster die 432 punten scoort met Wordfeud terwijl ik allemaal medeklinkers krijg, mijn pink vanmorgen tussen de wc-deur die nu flink pijn doet en waarvan de top en de de nagel steeds blauwer worden ……. Nee, leuk is anders. Héél anders.
Ik heb nog een klein beetje zelfdiscipline overgehouden, dus af en toe komt er nog iets uit mijn handen, maar om nou te zeggen dat ik daar plezier of voldoening van heb, nee dat zeker niet. Niets is meer leuk. Kortom ik ben lusteloos.
Nu is lusteloos een merkwaardig woord. Het betekent letterlijk dat ik geen lust heb en lust wordt vooral gebruikt in de betekenis van seks. Maar dat is een heel ander onderwerp, daar gaat het nu niet over. Ik heb nergens zin in, daar gaat het over.
Zinloos zou dus een veel beter woord zijn omdat ik nergens zin in heb, maar dat is ook weer iets heel anders dan ik bedoel. Dan doemt ineens de vraag op of mijn leven zinloos is. Misschien is dat zo, misschien niet. Maar zo'n beschouwing is ook alweer van een totaal andere orde. Wat is taal toch vreemd.
Verlangeloos zou dan misschien het beste woord zijn, al bestaat dat niet, maar dan zie ik mezelf op een berg op een steen zitten te staren om verlichting te bereiken. Van dat vooruitzicht word ik op dit moment niet vrolijker. Bovendien klopt het niet want ik heb een verlanglijstje, al ben ik godzijdank voorlopig nog niet jarig.
Laat ik het dus maar op verveling houden. "Verveling is het
verlangen naar verlangens", heeft Tolstoi eens geschreven. Dat zou wel
eens heel goed kunnen. Laat ik mezelf dan eerst maar eens een koel biertje gaan
inschenken, dan komt verlangen vanzelf. Al is het alleen maar naar het volgende
biertje.
Maar Willempje toch, dat is nu de eerste keer sedert ik je ken dat je over verveling spreekt.Jij die altijd zo creatief en barstensvol ideeën en interessepunten zit. Het gaat vast wel over, dat hoop ik tenminste. Natuurlijk is het je volste recht om eens lusteloos te zijn, iedereen heeft dat wel eens. (Wat vanzelf is gekomen zal ook wel vanzelf overgaan ;-))
BeantwoordenVerwijderenIn elk geval is het je perfect gelukt om je lusteloosheid op een aantrekkelijke manier duidelijk te maken aan de lezer. Je bent echt wel een schrijfwonderke. Lieve groetjes, Marijke
Nou Wim, het is alweer een tijd geleden dat ik hier was en iedereen mag het weten; ik kom hier graag.
BeantwoordenVerwijderenVerveling zeg je, ach niemand ontsnapt eraan, het overkomt de beste. Maar wat me een beetje stoort is dat je meent te denken dat er niemand op een blogje van je zit te wachten. Wachten Wim, doe je op openbaar vervoer, de postbode, je zuurverdiende maandloon of de verpleegster die iedere morgen de eerste verzorging brengt, .. wachten herbergt op die manier een negativisme. Daarom 'wacht' ik ook nooit op een nieuw blogje van je. Nee, ik val gewoon even met de deur in huis , kijk rond en merk ik iets nieuws dan begin ik 'gretig' te lezen omdat ik het leuk vind om te lezen hoe jij de dingen ziet, benadert en erover filosofeert. Niet altijd, maar vaak doe je mij dan nadenken en reageer ik zoals vandaag.
En o ja Wim, ik kan nog steeds van je bescheiden vertel- en schrijfkunst genieten. Zin of geen zin, je schreef een blogje à la Wim en dat doen ze je niet na want er is maar één Wim die dat geheel op zijn eigen manier doet en dat ben jij.
Bepaald moment dacht ik echt; hé bespeur ik hier vertwijfeling en ik geef toe - dat ben ik niet gewoon van je. In ieder geval wist je dat perfect te omzeilen door te gaan voor de deugd en zaligheid van een heerlijke Vlaamse Leffe. Uiteindelijk zorgt het consumeren van een perfect gebrouwen streekbier voor leukere perspectieven, niet enkel in je verhaal maar des temeer voor de inwendige mens ..
En o ja, een Nederlander die in la Douce France Belgisch bier zoals bv. Een Leffe koud heeft staan, die weet wat genieten is. Hopelijk bracht de voorlaatste heildronk zin in een volgende ..?
Tot kijk Wim ;)
Groetjes,
Mo
Als je je verveeld duurt de tijd langer dat is mooi meegenomen als je vakantie hebt.
BeantwoordenVerwijderenDan wel, Anoniem, behalve natuurlijk als al je vakantie hebt
Verwijderen