De Nachtvlinder en de Vlieg

Uit : Voorbij de woorden, Boeddhistische verhalen.

De betoverde nachtvlinder vloog in steeds kleinere kringetjes rond het zuivere maar dodelijke vlammetje van de kaars. De vlieg, die het fatale einde van de vlucht van de nachtvlinder aan zag komen, riep hem toe: ”Pas toch op, mijn dwaze vriend. Als je op deze manier doorgaat, zul je zeker sterven”. “Goed” , antwoordde de nachtvlinder de vlieg, “zodra jij jouw verslaving aan die stinkende uitwerpselen opgegeven hebt, kun je terugkomen om mij de les te lezen”.  


“Maar zo ga je toch dood nachtvlindervriendje !” "Hoe zou iets wat zo mooi is…, iets wat zo zalig aanvoelt, schadelijk kunnen zijn?" vroeg de nachtvlinder. “Ben je wel eens verliefd geweest?” vroeg
de vlieg. “Nee”. “Dan kun je het ook niet weten” zei de vlieg en hij keek droevig toe hoe zijn vriendje steeds dichter bij de vlam cirkelde, totdat het vuur hem met één sis opat.
--------------------------------

[Hier eindigt het oorspronkelijke verhaaltje uit de bundel. Hier is het nieuwe
einde:] 

Drie weken later kwam de vlieg de betoverde nachtvlinder tegen in de hemel.
"Je hebt zo een gelukzalige glimlach", zei de vlieg tot de nachtvlinder.
"Ja", zei de nachtvlinder, "ik heb nu de hele eeuwigheid de tijd om de prachtige herinnering aan dat zuivere, warme vlammetje te koesteren." "En wat heb jij in je lange aardse
leven zoal meegemaakt?", vroeg hij aan de vlieg. "Wel", zei de vlieg, "door
voorzichtig te zijn, was ik driemaal zolang als jij op de aardbol. Maar ik moet
eerlijk bekennen, ik heb geen enkele ervaring opgedaan die de moeite waard is
om een eeuwigheid lang te herinneren."
-------------
Het nieuwe einde is van Jomme (Wim Coel). Daar ben ik een beetje jaloers op. Niet alleen omdat het zo goed is geschreven, maar ook omdat ik mij zo in de nachtvlinder van zijn toevoeging herken, dat ik het geschreven had willen hebben. Maar dat had ik misschien niet eens gekund. Wat er toe doet is, dat Jomme op zijn toegankelijke manier, stof tot nadenken geeft.