Slakken

Slakken hebben een heleboel bijzonderheden. Wijngaardslakken o.a. dat je ze kunt eten, al laten we ze hier met rust. Ze 'weten' bijvoorbeeld beter dan de Meteo al een dag van tevoren dat het gaat regenen. Als je ze overdag voluit ziet kruipen weet je bijna zeker dat het de volgende dag niet droog zal blijven.

Maar de meest markante eigenschap vind ik wel dat ze niet als een bepaalde sexe door het leven gaan. Ze kiezen pas om 'mannetje' of 'vrouwtje' te worden op het moment dat ze elkaar tegenkomen. Het lijkt me een onvoorstelbaar ingewikkelde besluitvorming waar ongetwijfeld heel wat onderhandelen aan vooraf zal gaan. Maar de uitkomst is het bewijs dat ze daar toch telkens in slagen. 'Waar een wil is blijkt een weg.' Leerzaam.

Wat zou het aanzien van de wereld trouwens veranderen als wij ook 1x per jaar moesten kiezen welke sexe we aan zouden nemen op het moment dat we iemand tegenkwamen waar we iets prettigs mee willen doen. Het valt niet mee om je dat voor te stellen, maar dat er veel tijd in de onderhandelingen zou gaan zitten, lijkt me boven alle twijfel verheven.

Tijdens het grasmaaien kon ik nog net dit stelletje ontwijken. Ik zag ze gelukkig op het allerlaatste moment. Het zou ook een intens wreed geweest zijn om juist tijdens het hoogtepunt  plat gereden te worden. Ik kon het niet laten om ze even fotograferen in hun minnespel. Het was mooi licht in de late avondzon en zo’n foto maak je niet elke dag. Het heeft iets intiems en tegelijk iets wulps met die vlezige golvende vormen, ook al zijn het 'maar' slakken.

Het deed me ergens aan denken, al weet ik niet zo goed meer wat. Mooie ronde vormen van de slakkenhuizen en bijna maximaal lijfelijk contact, dat sprak me wel aan. Maar wel overal glibberig. Beetje veel van het goede leek me, daar moet je dan wel van houden dacht ik nog.

Ik vroeg me stiekem af of ze ook de 5 stadia van sexual response kennen en of ze over hun paring net zo lang zouden doen als ze doen over kruipen. Ik ben niet heel lang blijven kijken, dat leek me, vreemd genoeg, een beetje voyeuristisch. Maar tijdens het verder maaien heb ik

er wel af en toe wel uit de verte naar gekeken. Lang genoeg om te weten dat ze er veel langer over doen dan de gemiddelde 16 minuten van de gemiddelde mens.

Ze bewegen er ook uiterst traag en soepel bij en met minimale bewegingen. Hoe zouden ze toch weten dat sloom o zo prettig kan zijn? Het ziet er zelfs teder uit en tegelijk geraffineerd. Het is op de foto ook net of ze elkaar op hun manier aankijken tijdens de daad, dat lijkt me ook al iets voor gevorderde minnaars. Het lijken me heel verstandige dieren die slakken. Maar ja, die ene keer per jaar, moet je natuurlijk volledig uitbuiten!